مردم را روزگارى رسد که در آن از قرآن جز نشاندن نماند و از اسلام جز نام آن . در آن روزگار بناى مسجدهاى آنان از بنیان آبادان است و از رستگارى ویران . ساکنان و سازندگان آن مسجدها بدترین مردم زمینند ، فتنه از آنان خیزد و خطا به آنان درآویزد . آن که از فتنه به کنار ماند بدان بازش گردانند ، و آن که از آن پس افتد به سویش برانند . خداى تعالى فرماید : به خود سوگند ، بر آنان فتنهاى بگمارم که بردبار در آن سرگردان ماند و چنین کرده است ، و ما از خدا مىخواهیم از لغزش غفلت درگذرد . [نهج البلاغه]
 |
 |
خانه
:: کل بازدیدها :: :: بازدیدهای امروز:: :: بازدیدهای دیروز:: :: درباره خودم :: :: لینک به وبلاگ :: :: اوقات شرعی ::
::فهرست موضوعی یادداشت ها :: attitude . life . think . امید . خاطرات دانشگاه . دوست داشتن . دوست داشتنی . زندگی . کمی جوونی کردن . ما . :: خبرنامه ::
مدیریت
پست الکترونیک
شناسنامه
RSS
4097
7
1
 |
 |
